W pierwszej z nich na skutek zniszczenia kory nadnerczy dochodzi do niedoboru glikokortykosteroidów oraz mineralokortykosteroidów z kolei w formie nietypowej występuje jedynie niedobór glikokortykosteroidów.
Wśród ras uznanych za predysponowane do rozwoju choroby Addisona są m.in.: pudel, labrador, WTHW, yorkshire terrier oraz portugalski pies wodny. W przebiegu postaci przewlekłe stwierdza się nieswoiste objawy: apatię, osłabienie, spadek masy ciała, wielomocz i wzmożone pragnienie, wymioty oraz biegunkę. Nieleczona choroba może doprowadzić do rozwoju przełomu nadnerczowego, który jest stanem zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. U zwierząt z ostrą postacią obserwuje się blade błony śluzowe, nasiloną nietolerancję wysiłkową, biegunkę (często z domieszką krwią) a także drgawki.
Do diagnostyki niedoczynności kory nadnerczy koniecznie jest przeprowadzenie testu stymulacji ACTH oraz wykonanie rozszerzonych badań krwi. Leczenie choroby Addisona polega na uzupełnianiu niedoboru hormonów produkowanych przez korę nadnerczy - kortyzolu i aldosteronu.